ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE

Zarządzanie kryzysowe i tworzenie planów reagowania kryzysowego należy w głównej mierze do organów administracji na szczeblach centralnych, wojewódzkich i lokalnych. Ze względu na to, że zarządzanie kryzysowe jest elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym zaangażowany w to jest sektor tak publiczny jak i prywatny oraz społeczeństwo w ogólnym tego słowa znaczeniu.

Plany reagowania kryzysowego maja na celu uruchomienie działań prewencyjnych minimalizujących wartości zniszczeń materialnych oraz działań niepożądanych na jakie narażana jest ludność zamieszkująca teren objęty planem reagowania kryzysowego.

Podstawową zasadą zarządzanie kryzysowego jest działanie wg prawideł, których zachowanie pozwala na zminimalizowanie strat
• Zasada prymatu układu terytorialnego – uznaje za podstawową konstrukcje tego modelu układ terytorialny państwa i sprowadza do funkcji pomocniczej układ branżowy.
• Jednoosobowe kierownictwo – decyzje podejmuje się jednoosobowo i się odpowiada za nie.
• Zasada odpowiedzialności organów władzy publicznej – przyjmują kompetencje i odpowiedzialność w zakresie podejmowania decyzji w sytuacji kryzysowych
• Zasada zespolenia – przyznanie organom władz administracyjnych ogólnej kompetencji gwarantujących wywiązanie się z nałożonych na nie odpowiedzialności.
• Zasada kategoryzacji zagrożeń – polega na podziale zagrożeń na grupy wg rodzaju i rozmiaru oraz przyporządkowaniu im określonych rozwiązań prawnych, organizacyjnych i finansowych
• Zasada powszechności – zarządzanie kryzysowe organizują organy władzy publicznej we współdziałaniu z istniejącymi specjalistycznymi instytucjami i organizacjami oraz ogółem społeczeństwa

Działanie wg. schematu pozwala na łatwiejsze, w okresie działania w stanie podwyższonego stresu i ogólnego pośpiechu, koordynowanie służb oraz wydawanie odpowiednich poleceń.

Fazy reagowania wymaga:
• Przestrzegania dyscypliny obiegu informacji
• Gromadzenia informacji i dokumentowania działań
• Unikania działań nieprzemyślanych
• Profesjonalnej informacji (rzecznika)
• Prognozowania rozwoju wydarzeń
• Przewidywania skutków podejmowanych decyzji
• Uwzględniania implikacji prawnych decyzji
• Zagwarantowania funkcjonowania instytucji publicznych